Diep, diep in blessuretijd

Eenmaal begonnen, kwam Helios fel uit de startblokken. We liepen teveel achter de feiten aan en Helios deelde de eerste speldenprikken uit. Omdat we op het allerlaatste moment een aanpassing in het strijdplan moesten maken (we hadden geen tijd te wachten of de tosti bij Char wel of niet via de juiste weg het lichaam weer zou verlaten) liep alles niet zoals vooraf gepland.

Helios combineerde er op los, alleen de eindpass was vaak niet zuiver genoeg. Wanneer de eindpass oke was, stond Aniek telkens perfect opgesteld. Na 20 minuten begonnen we ons eigen spelletje te spelen, maar de van een blessure teruggekeerde Wieb zou dit niet lang volhouden als centrale middenvelder. Hierdoor werd besloten sneller te wisselen. Dat wierp in de tweede helft zijn vruchten af, maar behalve meer balbezit, leverde het niks op. Er werden weinig kansen afgedwongen, maar beide ploegen werkten zich een slag in de rondte om iets te creëren.

Door beide teams werden prima aanvallen opgezet, maar wederom liet de eindpass te wensen over. Wanneer Mette in het laatste kwart van de wedstrijd wordt weggestuurd, is ze kalm en rond beheerst af. Helios geeft echter niet op, blijft strijdbaar, maar echt gevaar levert het niet op.

Wanneer we denken dat de buit toch wel bijna binnen is, komt er wel erg veel blessuretijd bij. Een twijfelachtige vrije trap aan de zijkant van het 16 metergebied wordt op geweldige wijze in het doel gekruld. Direct na de vrije trap wordt er gefloten voor het einde van de wedstrijd. Overall gezien een terechte uitslag. Niet het mooiste voetbal laten zien, maar allemaal zo keihard gewerkt en geprobeerd jullie taken uit te voeren.

Oh ja, dat licht...welk licht? Je schaamt je kapot als je gewoon half in het donker staat te spelen omdat de lampen niet aan gaan. En waarom? Laten we dat antwoord maar niet proberen te geven, het is allemaal te gek voor woorden.