Inpakken en meenemen naar Deventer graag...

Dit was toch by far de slechtste tegenstander die we dit seizoen tegen gekomen zijn....oh nee, dat zeiden veel speelsters van de tegenstander over ons, dat was het. Ach, wij hebben ook wel eens van die uitspraken, waarbij ik de wenkbrauwen frons en er weinig van begrijp. Ik vond Quick een van de sterkere tegenstanders die we dit seizoen tegen gekomen zijn.

Vooraf figuurlijk met de staart tussen de benen naar Oldenzaal en met een big smile de auto in voor de terugweg! Hier werden we vriendelijk en keurig ontvangen, kunnen veel verenigingen een voorbeeld aan nemen.

Met een uitpuilende zieken/blessure afdeling, afwezigen om andere redenen was het een mega puzzel om een fatsoenlijke opstelling te maken, waarbij we ook nog eens rekening moesten houden met speelsters die net terugkwamen van een blessure en die twijfelachtig waren qua fitheid. Uiteindelijk elf namen op papier gezet, die het moesten gaan doen. Achterom kijkend zaten er slechts twee wissels op de bank, waarvan er ook nog eens één erg twijfelachtig was.

Vooraf een ander strijdplan bedacht, aangezien 90 minuten vol gas spelen voor teveel meiden net een station te ver was.

Quick was de ongeslagen koploper en startte fel. We namen echter vrij snel brutaal het initiatief over en binnen 9 minuten scoorde Claudia op geweldige wijze de 0-1. Dat was even schrikken voor zowel onszelf als de tegenstander. De 25 minuten daarna golfde het spel op en neer, waarbij Quick toch met regelmaat de lange bal hanteerde om hun nummer 10 in stellen te brengen. Als dat niet lukte, ging iedere bal richting de snelle linksbuiten. Babet was fysiek prima opgewassen tegen Speedy Gonzales, maar kon het op snelheid net niet bijbenen. Gelukkig was de samenwerking met Fleur prima, die rugdekking was altijd aanwezig.

Via een van de weinig echt goed uitgevoerde aanvallen van de tegenstander, werd er ineens een speelster prachtig vrij gezet voor onze goalie, maar die weigerde meteen te capituleren. Aniek pakte het schot geweldig maar in de rebound was Quick er snel bij om de gelijkmaker aan te tekenen. Heel lang kon het team uit Oldenzaal daar echter niet van genieten, Claudia gleed via de tegenstander op een geweldige manier de 1-2 binnen. Ik was de administratie nog aan het bijwerken en daar lag de 1-3 er al in na de aftrap van Quick. Wies stond randje zestien en aarzelde niet om met links uit te halen, bijna in de winkelhaak!

We gaan met een comfortabele voorsprong de rust in, maar helemaal gerust zijn we er niet op, we kunnen nog lang niet achterover leunen. Het was een lastige keuze, doordrukken en de voorsprong vergroten met de kans op teveel leeg gespeelde speelsters of ons ingraven en loeren op de counter. Dat laatste ligt ons niet zo, dus we hebben een tussenweg gevonden.

Tien minuten na rust fluit de scheids voor een penalty, die in mijn ogen ook niet gegeven had kunnen worden. Julia eist de bal op en beheerst wordt de bal binnen geschoten, 1-4 was toch wel een uitslag die lastig om te buigen was voor de tegenstander. Maar het was wachten hoeveel meiden na de bekende 60 minuten fitheid zouden gaan inleveren. Helemaal gerust was ik er dus nog niet op. Het team heeft echter geen moment verslapt, door gedoseerd energie te verbruiken, hebben we slechts 2x hoeven wisselen.

Achterin werden ze gek van onze buitenspelers, veel ballen werden in paniek over de zijlijn gewerkt. Met een aansluitende Dimara, een volop een tweetjes zoekende Claudia kregen we nog een handvol kansen, Quick stelde hier niet veel meer tegenover. En als ze wel in de buurt kwamen van onze goal, was daar nog altijd Aniek, die weer eens ouderwets sterk stond te keepen.

Na de 1-4 bleven we aandringen en een zuivere tweede pingel zou ons op 1-5 moeten brengen, maar de scheids vond het geen penalty. Dan maar op eigen kracht, voorin begon het nog beter te lopen, Noor scoorde de 1-5 en vijf minuten later bekroonde Mette een prima pot met de 1-6. De 1-7 had ook nog moeten vallen maar Aylin was iets te kalm met afwerken in een één op één met de keeper. Hier leer je alleen maar van!

We stappen dus met 1-6 van het veld af, waar we vooraf tekenen om met 10 meiden de 90 minuten vol te maken, ongeacht de uitslag.

Ik heb achteraf wat meiden een compliment gegeven. Ik zag dat het trio Wies, Claudia en Julia de boel op sleeptouw namen, Aniek geweldig stond te keepen, Mette en Noor fenomenaal waren, Marti als linkskback een prima pot speelde. Maar ik zou meiden tekort doen als die geen compliment zouden krijgen. Met een halve fantasie opstelling werd er een geweldige prestatie neergezet, dit was een collectief dat voor elkaar streed, geen moment opgaf, elkaar prima coachte en waar heel veel plezier afstraalde! Klasse meiden!

Nog één wedstrijd met deze dramatische onderbezetting en dan zouden we weer wat ruimer in de speelsters moeten zitten. Hoewel komende zaterdag eigenlijk niet te doen is met het aantal speelsters, maar onze tegenstander weigert helaas mee te werken aan het verplaatsen van deze pot. Misschien maar hopen op bakken met regen, sneeuw of vrieskou?

Laten we eerst nog even stil staan bij de pot van vandaag, keihard gestreden en lekker gespeeld! Wat een verschil als we onze eerste pot van het seizoen nog een keer voor de geest halen. Zo snel kan het allemaal gaan in het voetbal. En zoals al vaker aangehaald, we zitten in een rare competitie, iedereen kan van iedereen winnen!